گذر از ناسوت
جنونی ناگزیر
سجده بر محراب
" طـــــــواف " میکند
اندام ِ شب ِ تنهایی ام را ؛
ملتهب و ناگزیر
در گذر از ناسوت
که
با " سعی ِ " دوباره
و " اِحرام ِ " بَزَک کرده
بر مدار ِ وهم ؛
نمیرسد به دانه های نور
در ضخامت ِ صبح
فرهین
+ نوشته شده در شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱ ساعت توسط فرهين
|
فریادهایم را هیچکس نشنید.