صدایی به نام سکوت

فریادهایم را هیچکس نشنید.
سکوت کردم .
سکوت من ؛
فرياد لحظه‌هاي تنهايي‌ست.
آموختم كه سكوت،
بالاترين فرياد است .
فرياد مي‌زنم ...
فريادي بيصدا در سكوت ؛
در باران ... تنها و بدون چتر ...
بدون چتر در زير باران ...
به هیچ چتری نیاز ندارم.

به رهايي مي انديشم و...

یاد این شعر شاملو می افتم :
خش خش برگها ،
زیر قدم هایم می گوید:
بگذار تا فرو افتی ،
آنگاه راه آزادی را باز خواهی یافت...


*******
نوشته های این وبلاگ ،
در سایت شعر نو و شعر ناب
به ثبت رسیده است.
لطفا در هنگام تصویربرداری
از نوشته هاي نويسنده،
نام و آدرس وبلاگ را ذکر فرمایید.